Tussenbalans

Over vier maanden word ik vijftig jaar. In mijn ogen is dat vooruitzicht een goede aanleiding om een tussenbalans (van mijn kunstenaarschap) op te maken. Hetgeen ik beschrijf heeft, om uiteenlopende redenen betrekking op waar ik nu sta - en wat ik belangrijk vind. Uiteraard is het tekstje een selectie (van gepasseerde activiteiten); het was onmogelijk (en wat mij betreft ook onnodig) om overal bij stil te staan.
Her beschouwend op mijn (vroege) exposities waren onder meer de solotentoonstellingen in Galerie Frontaal (Appingedam, 2003) en Kunstruimte NP40 (Amsterdam, 2006) belangrijk. Op beide plekken genoot ik, als toen nog beginnend kunstenaar bij het inrichten de volledige vrijheid. In de tentoonstellingen werd er mede een mentaliteit van werken navoelbaar, inzichtelijk gemaakt. Als buitengewoon eervol ervoer ik een (solo-kabinet) presentatie van elf van mijn portret-tekeningen in Museum Belvédère (Heerenveen-Oranjewoud, 2011). De inrichting van het kabinet werd fraai verzorgd door het museum.

Tijdens een aantal residenties werden er, met betrekking tot de presentatiewijze van mijn tekeningen (die ik ervoor altijd ingelijst presenteerde) nieuwe stappen gemaakt. Als afronding van een vijfweekse werkperiode in het Wall House (Groningen, 2015), waarbij ik vanuit een hoog standpunt de uitzichten op het Hoornsemeer tekende, vond er een eendaagse presentatie van de tekeningen plaats. De tekeningen werden hierbij installatie-achtig, liggend op een lange rij van tegen elkaar geplaatste tafels gepresenteerd - die (het volledige, panoramische uitzicht op het Hoornsemeer bestrijkend) centraal in de ruimte stonden opgesteld. Voor de beschouwer werd er aldus een directe connectie navoelbaar tussen de tekeningen en het uitzicht (dat de aanleiding voor de tekeningen vormde).
Voorjaar 2016 verbleef/werkte ik een drietal weken in Tyrone Guthrie Annaghmakerrig, een fraai landgoed aan een meer in Ierland - vanuit mijn atelier had ik uitzicht op het meer. De periode bleek te kort te zijn voor een afsluitende presentatie, maar mijn verblijf aldaar werd een (naderhand) gekoesterde ervaring. (In het huis resideerde een curieuze mix van (interessante en/of prettige) kunstenaars, uit verscheidene disciplines - waaronder: schrijvers; dichters; dansers; muzikanten; filmmakers; beeldend kunstenaars. Het dichtstbijzijnde dorp bevond zich op enkele kilometers afstand van het huis. Ik prijs me nog altijd gelukkig dat ik er geattendeerd werd op 'Ten Drawings from the Royal Collection' - een tentoonstelling met tekeningen van Leonardo da Vinci, in the National Gallery in Dublin. De (fraaie) tekeningen waren er toepasselijk sober gepresenteerd, waardoor ze juist optimaal naar voren werden gebracht.)
Ook tijdens een vijfweekse werkperiode in Galerie Block C (Groningen, 2016) tekende ik uitzichten. In het werkproces waren onder meer de dynamiek en ritmiek van krijtlijnen belangrijk. De meeste van de tekeningen zijn expressief, en vergaand geabstraheerd. Net als in het Wall House vond er in Galerie Block C na afloop van de werkperiode een eendaagse presentatie van de tekeningen plaats. Met behulp van mdf platen (van dezelfde grootte als het tekenpapier) werden de tekeningen, langs twee van de wanden in rijen staand gepresenteerd. De presentatiewijze vloeide logisch voort uit het werkproces - en de plek (de ruimte van de galerie).  De tekeningen waar ik aan werkte had ik, om ze van een afstand te kunnen beschouwen, regelmatig staand (tegen de mdf platen) neergezet. In de installatie-achtige presentatie kwamen de acht tekeningen in mijn ogen (en dat bleek eveneens uit de reacties die ik van enkele bezoekers kreeg) ook individueel goed tot hun recht. Voortvloeiend uit de experimenten met betrekking tot de wijze van presenteren (in de residenties) werden mijn tekeningen in de tentoonstelling 'Parallel' in Melklokaal (Heerenveen, 2018) zonder lijsten, op een directe wijze gepresenteerd.

Het portret, het landschap - of het uitzicht vanuit mijn woning, vormden voor mij twee decennialang de aanleiding van het tekenen. Via het tekenen, in aftastende potlood- en krijtlijnen, werden deze onderwerpen verkend. Resulterend in tekeningen met een vaak delicate balans, tussen (onder meer) abstractie en figuratie en/of verstilling en dynamiek. Na mijn laatste werkperiode, in Galerie Block C, ben ik - hoewel ik sporadisch teruggreep naar het portret, stukje bij beetje verder gegaan op de aldaar ingeslagen weg. Vanaf voorjaar 2018 teken ik zonder concrete aanleiding - buiten het werk zelf. De krijtlijnen zijn autonomer en dynamischer geworden; de tekeningen (in mijn ogen) energetischer dan voorheen.
Om mijn gedachten en opgedane indrukken met betrekking tot mijn tentoonstellingenbezoek (en/of de kunstenaars die ik bewonder) te ordenen ben ik, kortgeleden begonnen met schrijven. Het schrijven blijkt voor mij een groot plezier te zijn. In mijn kunst, schrijven, en leven, bevind (beweeg) ik mij in een positief veld. Ik leef bij voorkeur in het heden, en sluit dus niet af met een vergezicht. Het enige voornemen dat ik hier uit is om, na het schrijven van een vijftal tekstjes (in relatief korte tijd), spoedig weer in het atelier aan de slag te gaan. Dat is hoe het er nu (november 2018) voor staat.